Sonda söyleyeceğimi başta söyleyeyim:
Öğrencilik hayatımda teorisiyle tanıştığım ve sonraki yaşantımı baştan sonra değiştireceğini tahmin ettiğim, kimlik hiyerarşimde en başta gelen sıfatlardan biri olan “liberal” kimliği artık benim içim bir şey ifade etmiyor.
Utancım büyük. Salt özgürlük fikri ile özgürlük sağlanabileceğini söylerkenki aptal halimi hatırladıkça çok utanıyorum.
Son yapılan ihanetten başka hiç bir şey TC’de son zamanlardaki özgürlükleri kısıtlayıcı uygulamaların neden demokrasinin bundan sonraki geleceği için elzem olduğunu bu kadar güzel kanıtlayamazdı.
Şu soruyu kendinize soruyor musunuz bilmem: Seçilmiş bir lideri diz çöktürmek için hiçbir sınır tanımayanlar bundan sonra bu ülkenin başına geçeceklere icraat mı yaptıracaklar? Ya da tersten soralım. Erdoğan’dan sonra gelebilecek lider hangi güvence ile cesur adımlar atabilecek? Mesela hangi özgürlükçü adımı atabilecek?
Ben bugünkü hayali özgürlük pahasına gelecekte içinde kaybolacağım bir karanlıkta kalmak istemiyorum. Ben devletten ve siyasetten korkuyorum ama siyaset dışı faktörlerde çok daha fazla korkuyorum.
Bu yüzden de bu ülkede yaşayan alelade biri olarak özgürlükleri kısıtlayan adımların çok daha fazlasına kendimi hazırladım. Ta ki bu ihanet şebekesi diz çökene kadar.
Siyaset bu denli ağır bir kuşatma altındayken ve onun boğulması bırakın özgürlüklerin kısıtlanması tamamen ortadan kaldırılması anlamına gelecekken TC’deki liberallerin “özgürlükçülük” oynamalarını şaşkınlıkla izliyorum.
Bir kadın tecavüze uğramak üzere ve can havli ile kenardaki bıçağa uzanmaya çalışıyor. Ve TC’deki liberal tayfa kadının eline basıyor:
“Dur! Şiddet kullanma tekeli devlete aittir. O adam hakkında mahkeme karar vermedi. Onu bıçaklayamazsın”
Oysa meşru müdafaayı “hukuka uygunluk sebebi” saymayan bir liberal düzen dünyada yok. Ve tüm bu özgürlükleri kısıtlayan yasal düzenlemeler meşru hükümetin bıçağa uzanma hamlesidir. Evet, ironik ama bugün özgürlüğü kısıtlayan uygulamalar demokrasi ve özgürlüğün yegâne gereğidir.
Neden artık liberal olmadığımı da böylece ilan etmiş oldum.
Zaten artık memurum da. Bir de “AKP şakşakçısı” oldum. E artık en büyük hayallerimden biri de partinin beni bir yerlere getirmesi olur herhalde. Siz ithamda bulunmadan ben söylemiş oldum.
