Darbelerin veya darbe girişimlerinin sonuna geldiğimizi düşünmek yanıltıcı olabilir
15 Temmuz’un hâlâ sadece TSK içindeki bir cunta tarafından yapılmış olduğunu düşünmüyorum. İşi sadece getirip bir zamanların cemaatine dayandırmak bana inandırıcı gelmiyor. Her bir zerresine Atatürkçülük işlemiş TSK’nın tamamen Atatürkçü olmayan unsurları tarafından darbe girişiminde bulunduğu fikri bana kesinlikle inandırıcı ve yeterli gelmiyor. Onlarca yılın darbecilik geçmişiyle TSK, özünde Atatürkçü bir organizasyondur ve Atatürkçülüğünden vazgeçeceğini gösteren en ufak bir belirti yoktur. Üstelik 15 Temmuz’dan sonra Atatürkçülüğüne daha da çok vurgu yapılmaya başlandı. Söylenenlerden birini bile hatırlasak yetiyor. Ne deniyor: “Eğer TSK dönemin Ergenekon ve Balyoz gibi davaları ile yıpratılmasaydı bugünlere gelmezdik.” Cemaat işin içinde olsun veya olmasın. TSK’nın “yıpratılmasından” rahatsız olanların söylemlerini biraz daha dikkatli okuduğumuzda rahatlıkla görebiliriz, darbeyi hâlâ isteyenlerin olduğunu. Karşımıza yeni bir darbe girişimi çıktığında bu sefer gerçek aktörü değil de bir nevi paravan olan olarak kimi suçlayacağız? Yeni bir cemaat mi var diyeceğiz?
Bugün cemaat, dün cunta… Mesele nedense hep “TSK” olmadı. Sürekli başkaları gösterildi darbe yapan veya yapmaya çalışan olarak. Çok net söylemek lâzım: Eğer TSK diye bir kurum olduğu gibi tüm darbeci geçmişiyle orada öylece duracaksa yeni darbe girişimlerini görmemiz olasıdır. Nasıl 15 Temmuz öncesi artık darbe olmaz diyenler ciddi şekilde yanıldılarsa, artık cemaat TSK’dan temizlendi artık darbe girişimi olmaz diyenler de ciddi şekilde yanılıyor olabilirler. Umarım öyle bir gün gelmez ama yeni bir darbe girişimi ile karşılaşırsak yanılgılar ortaya net olarak çıkar. Türkiye’nin yeni darbe girişimlerini engelleyecek gücü var mıdır? Bu soru üzerine özellikle konuşulmalı. TSK olduğu gibi kalırsa “hükümetlerin” gücünün yeni girişimleri engelleyememesini izlemek hiç keyifli olmayacaktır.
Yeni bir darbe girişimi Atatürkçülük üzerinden gelişirse şaşırmamak lâzım
TSK kendini Atatürkçü bir kurum olarak hükümetlerden bağımsız olarak konumlandırdı. Ülkeye verdiği zararın haddi hesabı yok. Geçmişi adeta darbecilik. Her zaman hükümetlere müdahalelerde bulundu. Bu darbe yoluyla doğrudan veya dolaylı yollardan tehdit ederek gerçekleşti. Siyasalın kimi kesimleri buna karşı koyabildi, kimileri koyamadı. Zaman içinde TSK ile mücadele etmeye çalışanlar oldu, ancak TSK ile işbirliğine gidenler çoğunluğu oluşturdu. Açık açık söylediğimiz gibi; TSK Atatürkçüdür. Atatürkçülüğün en önemli temsilcisidir ve ciddi şekilde TSK’nın bu durumundan faydalananlar oluşmuştur. 15 Temmuz’a bakıp orada Atatürkçülüğü göremeyenlere ben şaşırıyorum. İnanılsın veya inanılmasın 15 Temmuz darbe girişimi metninde bile Atatürkçülük vurguları var. Atatürkçü olmayanlar bile Atatürkçülüğü kullanıyorlar. Bir de gerçek Atatürkçülerin yapabileceklerini hayal edin. Üstelik yeni bir girişimde yeni dönemin gerçekleri içinde çok daha büyük ve modern kuvvetlerle gelebilirler. O zaman da ben şaşıranlara şaşırırım.
15 Temmuz sondu, bundan sonra darbeler geride kaldı diyenlerden değilseniz, bir sonraki darbenin Atatürkçülük üzerinden gelebileceğini rahatlıkla düşünebilenlerden olabilirsiniz demek gerekir. Belki varsayım olarak gelebilir ancak şu anda bile darbe planları yapanların olabileceğini akıldan çıkarmamak gerekir. TSK bir darbe üretme aracına dönüşmüştür ve askerî gücü kötüye kullanmak isteyenlerin olma olasılığı hayli yüksektir. Gelecek bir yana bugün darbe yapmak için yanıp tutuşanlar yok mudur? Asker içinde bu tür insanların olduğunu rahatlıkla tahmin edebiliyorsak bu kimselerin hangi “düşünce sistemine” bağlı olduklarını rahatlıkla tahmin edemez miyiz? Bir kesim belki bize Atatürkçülüğün görece “güzel” yönlerini göstermeye çalışıyor olabilir. Günü gelir bu kesim Atatürkçülüğün darbeci yüzünü de gösterir.
Yeni darbe girişimlerini neler engeller?
TSK darbe üreten bir yapıdır ve olduğu gibi kalırsa başımıza yeni darbe girişimlerinin geleceği büyük olasılık dahilindedir. TSK’da sürekli ve kararlı değişimlerin ülkeyi darbelerden biraz olsun koruyacağı zaten bilinen bir gerçek. Ancak bu konunun gerçekleşmesini engelleyen çeşitli problemlerin olduğunu da söylemeliyiz. İktidar Atatürkçülükle uzlaşmışa benziyor. Yeri geliyor Atatürkçülerden daha çok Atatürkçü oluyor. Eğer bunu basit bir strateji olarak uyguluyorlarsa bu stratejiden en çok kaybedenin kendileri olabileceğini düşünmeleri gerekir. Böyle bir düşünceye onları itecek bir siyasal ortam bugün pek mümkün görünmüyor. Atatürkçülüğü kendi taraflarına çektiklerinde meseleyi çözebileceklerini düşündüklerini söyleyebiliriz. Darbesever Atatürkçülerin de bu hamleyi pek samimi bulmadıklarını da rahatlıkla tahmin edebiliriz. Günlük çözümleri gerçek ve kalıcı çözümler benzeri görmek gün sonunda bile size kaybettirebilir. TSK kendi ülkesine savaş açmış bir organizasyondur. Onun gücünü Atatürkçülüğü kendi yanınızdaymış gibi göstererek kıramazsınız. Şunu görmeniz ve düşünmeniz gerekir: Acaba bir kurum olarak bu TSK’ya artık daha fazla ihtiyaç duymasak “mı”?
Bazen çözüm en düşünmek istemediğiniz yerde olabilir. Bu çözüm ve seçim mutlaka radikal yollardan oluşmak ve gelişmek durumunda değildir. Evet zamana yayılmış bir değişim önemli ama bu süreçte neyi değiştirdiğiniz de önemli. Darbeleri hep “cuntalar” yaparsa konu ana aktöre bir türlü gelmez. Reel ve somut önlemlerin önemini elbette söyleyeceğiz. “Şehir içinden askeriyeyi çıkarın”dan, “başkomutan artık bizden”e kadar seçenekleri masaya koyarak politikalar geliştirmek çözümün çeşitli parçalarıdır. Benim için en önemli ve gerekli seçenek şu sorudan geliyor: Türkiye’ye ordunun sağlayacağı güvenlik hizmeti TSK’sız da olabilir mi? Ben bu soruya “evet” diyorum ve gerekirse TSK yerine başka bir ordunun da kurulabileceğini ve kurulması gerektiğini de söylüyorum. Zamana yayılmış çözümü de içerir bu yaklaşım. TSK kendi ülkesine bile saldırmışken ülkesi ona ne yapacak?
