Ülkelerarası gelir ve servet farkları, devletler varolduğundan beri dünyanın bir gerçeği. 1748’de Montesquieu “Kanunların Ruhu Üzerine” eserinde bu durumun bir nedeni olarak “iklimin” ülkelerin kalkınmışlık düzeyi üzerine etkili bir faktör olduğunu belirtmişti. Adam Smith ise 1776’da yayınlanan eseri “Ulusların Zenginliği”nde “nüfusun beceri düzeyinin” ulusal gelir ve servet farklılıklarında temel bir faktör olduğunu söylemişti.
Ülkelerin zenginlikleri ile vatandaşlarının zekâları arasında bir ilişkinin var olup olmadığı konusunda uzun yıllardır birçok bilimsel çalışma mevcut olmuştur. Bu çalışmalardan biri Kasım 2015’de yayınlanan Garett Jones’un “Ortak Akıl: Ulusunuzun IQ’su Nasıl Kişisel IQ’nuzdan Çok Daha Önemli Olur?” adlı eseri.
Ülkelerarasında ortalama zekâ katsayısı (IQ) skorları önemli farklılıklar gösteriyor. Örneğin Doğu Asya ülkelerinde zekâ düzeyi katsayısı yaklaşık 110 puan iken, Güney Asya’da 80’lerde seyrediyor. Dünya’nın en yüksek ortalama IQ skorlarına sahip 10 ülkesi sırasıyla: 1- Hong Kong 2-G. Kore 3-Japonya 4- Tayvan 5-Singapur 6-Hollanda 7- İtalya 8- Almanya 9- Avusturya 10- İsviçre ve İsveç. Bu ülkelerin hepsinin zengin ve kalkınmış ülkeler olmasına karşın sıralamadaki ilk on değil ilk 25 ülke içinde bile bir Afrika veya G. Amerika ülkesi olmaması ilgi çekici bir durum.
Aslında kişisel IQ seviyesi kişisel kazanca ilişkin zayıf bir gösterge olarak kabul edilebilir. Malum IQ’su çok yüksek olup hayatını idame ettirecek kazancı elde edemeyenler var olduğu gibi, daha düşük IQ seviyesi ile çok başarılı olup büyük servetler elde eden insanlar da var. Ancak iş ulusal boyuta taşındığında durum farklı. Ulusların ortalama IQ skoru ile gelirleri arasındaki ilişki oldukça güçlü. En yüksek ortalama IQ skoruna sahip olan uluslar, düşük IQ skoruna sahip olanlardan 8 kat daha zenginler.
IQ seviyesi, uluslar için, bireyler için olduğundan 6 kat daha önemli. Ulusun IQ’sunun bireyinkinden daha önemli olması durumuna ise “IQ paradoksu” deniliyor. Ülke içinde daha yüksek bir IQ seviyesi için kişi başına yüzde 1 daha yüksek gelir tahmin ediliyorken, ülkelerarasında aynı IQ seviyesinde kişi başına yüzde 6 daha yüksek gelir tahminlenmektedir. Yani nihai gelirin tahmininde yaşadığınız ülkenin ortalama IQ’su sizin şahsi IQ’nuzdan daha önemli.
Jones’a göre ortalama IQ skoru yüksek ulusların daha zengin olmasının birkaç temel nedeni var. Birincisi, yüksek IQ skorlu insanlar daha sabırlı ve tasarruf eğilimi yüksek, tasarruflarını da kendi ülkelerinde tutuyorlar. Daha yüksek tasarruf sayesinde daha fazla makine, bilgisayar ve teknoloji kullanarak, ulus olarak çok daha verimli hale gelebiliyorlar.
İkincisi, bu insanlar daha işbirlikçi oldukları için bu işbirliği daha kaliteli bir devlet yapısı ve daha verimli iş süreçleri geliştirmelerini sağlıyor. Takım olarak çalışmayı biliyorlar ve yüksek düzeyde takım temelli teknolojilerin geliştirilmesinde ve kullanımında daha başarılılar.
Üçüncüsü, daha akıllı gruplar daha piyasa-odaklı politikaları destekliyorlar ki, bu ulusal refah için de anahtar.
Ayrıca çevrenizdeki insanların da sizin gibi zeki ve verimli olması yukarıdaki etkileri çoğaltıcı bir faktör.
Uzun dönemli ekonomik durumunuzun daha iyi olmasını istiyorsanız ülkenizin ortalama IQ skorunu önemsemelisiniz. Akıllı komşulara sahip olmak, zekâ düzeyi düşük komşular arasında akıllı olmaktan daha avantajlı. Bu durumun farkındaki ülkeler yüksek IQ ve beceri düzeyine sahip göçmenlere açık kapı politikası uygulayarak yeni vatandaşlarını onlar arasından seçiyorlar.
Yeni Yüzyıl, 15.12.2015
