Kaynak: The Libertarian Republic, Çeviren: Ahmet B. Arpa
1. “Milyonlarca atom bombası kurbanına mal olsa bile kurtuluş yolunda ilerlemeliyiz.”
Bilinen ismiyle “La Cabana Kasabı”, Birleşik Devletler ve Rusya arasında çıkacak bir nükleer savaşı hevesle bekliyordu. Guevara, sosyalizmi kurma yolunda herhangi bir sayıda insanın ölümünü görmekten mutlu olurdu. “ABD insanoğlunun büyük düşmanıdır. Bu sırtlanlar karşısında yok etmekten başka bir seçenek yoktur! Eğer (Küba’da) nükleer füze kalmış olsaydı onları New York Şehri dahil ABD’nin kalbine ateşlerdik.” – Guevara
2. “İnsanları idam mangasına göndermek için hukukî delil gereksizdir … Bu prosedürler modası geçmiş burjuvazi detaylarıdır. Bu bir devrim!”
Hukukî usuller buraya kadarmış. Guevera muhalefetle az bir bağlantıya sahip insanları dahi her fırsatta öldürdü. Herhangi birisini öldürmesi için, düşmanlarıyla ilişkili olduğunu düşünmesi yeterliydi. Guevara bu ifadesini Birleşmiş Milletler’e yaptığı bir açıklamayla da desteklemiştir, “Bir adamı idam etmek için kanıta ihtiyacım yok. Sadece onu idam etmenin gerekli olduğuna dair kanıta ihtiyacım var.”
3. “Bütün gazeteleri yok etmeliyiz. Özgür basın ile bir devrim yapamayız.”
Bu, size bu adamın ifade özgürlüğü hakkındaki fikirleri hakkında çok şey anlatıyor olmalı. Sosyalistler ifade özgürlüğüne tahammül edemezler, ya da bazen edebilirler, ama sadece onlarla aynı fikirde olduğunuz zaman.
4. “Birçok insanı tamamen suçlu olup olmadığını bilmeden idam mangalarında idam ettik. Bazı zamanlar, Devrim soruşturma yürütmek için duramaz.”
Eğer bu bir devrimse sanırım sorun değil?! Che Guevara’nın kanlı niyetleri burada açığa çıkıyor.
5. “Siyahî, uyuşuk ve hayalcidir, yetersiz ücretini eğlence ve içkiye harcar; Avrupalı, onu Amerika’nın bu köşesine kadar takip eden ve kendini geliştirmeye iten ve hatta kendi bireysel arzularından bağımsız olan bir çalışma ve tasarruf geleneğine sahiptir.” 1952 Günlüğü
Oha, yani Che siyahîlere karşı ırkçı mıydı? O zaman neden repçi Jay-Z gibi insanlar üzerinde onun resmi olan tişörtleri giyiyor? Belki de ödevlerini yapmamışlardır? Che muhtemelen siyahîlerin hayalciliği ve beyazlar gibi sıkı çalışmadıkları için olduğunu ima ederdi. Ah Che, neden bu kadar ırkçısın?
6. “Mücadelenin bir öğesi olarak nefret; düşmana karşı insafsız bir nefret, bizi insanın insanın mirasçısı olduğu doğal sınırlamaların üstüne ve ötesine yönlendirerek etkili, şiddetli, seçici ve soğuk bir ölüm makinesine dönüştürür. Bizim askerlerimiz böyle olmalıdır; nefreti olmayan bir halk vahşi bir düşmanın hakkından gelemez.”
Che düşmanlarına karşı şiddet ve nefreti kullanmaya cidden inanıyordu. Şiddet ve nefret etmek onun dünya görüşlerinin tam merkezindeydi.
7. “Problemi beyninin sağ tarafına dayadığım .32 kalibre bir tabancayla bitirdim. … Kişisel eşyaları artık benimdi.”
Che hırsızlık ve cinayetten neşe dolu bir memnuniyet duyardı. Burada casuslukla suçladığı Eutimio Guerra’nın ölümünü kutluyor.
8. “Şirketlerdeki teknik yoldaşlarımız bir diş macunu yaptılar … Bir önceki kadar iyiydi; aynı şekilde temizliyordu, fakat bir süre sonra taşa dönüşüyordu.”
Che Guevara yaygın bir şekilde bir iktisat cahili ve bir yalancı olarak bilinirdi. 1961 ve 1963 yılları arasında o kadar çok insan onun toprak reformlarından acı çekiyordu ki, Guevara sosyalizmin ürünlerinin neden bu kadar berbat olduğuna dair utanç verici açıklamalar yapmak zorunda kalıyordu. Küba hayatta kalmak için Sovyetlerden 65 milyon $ ile 100 milyon $ arasında bir paraya ihtiyaç duyuyordu.
9. “Barut ve kanın keskin kokusunun zevkini aldığımda burun deliklerim genişliyor.” “İtiraf etmek isterim ki Baba, şu anda öldürmeyi gerçekten sevdiğimi keşfettim.”
Bazen hayatta kalmak ya da bir savaşı kazanmak için öldürmek zorundasındır. Ama sadece insanların en psikozluları bundan gerçekten keyif alır. Che’nin motorsiklet günlüklerindeki babasına mektubu, içindeki gerçek kana susamışlığı ortaya çıkarıyor.
10. “Arkadaşlara sahip olmamak üzücü bir şey, ama düşmanlara sahip olmamak daha da üzücüdür.”
Bazı insanların hayatta ince eleyip sık dokumasını ve yolda birkaç düşman edinmesini anlayabilirim, ama bunu sevmek zorunda oldukları anlamına gelmez. Winston Churchill meşhur bir sözünde “Düşmanların mı var? Ne hoş. Demek ki hayatında bir noktada bir şey için duruş sergilemişsin.” demiş. Demek belki ilkelerin için dik durursan düşmanlar edinebilirsin, ama bundan zevk almak biraz hastalıklı görünüyor. Sizce de öyle değil mi?
