İnsanlığın yüzünü ağartan adam: Mandela

İnsanlık tarihi, insanın insana yaptığı barbarlıklarla, katliamlarla, ayırımcılıklarla ve  nefretlerle doludur. Irkçılık, insanlık tarihinde en büyük insan düşmanlığı şeklinde nitelenebilecek  tedavi olmaz hastalık olarak karşımıza çıkmaktadır. İnsanlığa karşı işlenen  birçok barlığın arkasında  ırkçılık vardır.

Teknolojik ve  bilimsel  alanlarda büyük ve baş döndürücü gelişmeler kaydeden  insanlık, maalesef ırkçılık ve ayırımcılık konusunda aynı hız ve büyüklükte başarı gösterememiştir. Irkçılık, insanlığı bitiren ölümcül bir hastalık olarak  bütün bulaşıcılığıyla  insanlığı zehirlemeye, yozlaştırmaya, çürümeye ve yok etmeye devam etmektedir.

Yirminci yüz yıl ırkçılığın altın dönemlerinden  biri olarak tarihe geçecektir. Bilimsel olarak ırkçılığın   doğallığının ispat edilmeye çalışıldığı, saf genetik yapıyla saf bir ırk  oluşturmanın mümkün olduğuna inanıldığı,  ırkçılığın kendisini nasyonalizm şeklinde bir ideolojiye dönüştürmeyi başardığı ve ulus devlet adı altında ırkçılığın devleti ele geçirdiği  bir dönem olarak yirminci yüz yıl hatırlanacaktır. İnsanlığa bir kan banyosu yaptıran Nazizm ve Faşizm gibi akımlar hep yirminci yüz yılda  ırkçılıktan beslenerek var oldular.

Sistematik ve sürekli bir ideoloji ve anlayış olarak ırkçılık, Batı  zihniyetinin bir ürünü olarak karşımıza çıkmıştır. Irkçılığı meşrulaştıran ve  yücelten tezler, hep Batı menşelidirler. Irk  faktöründen dolayı insanlar arası eşitsizliğin  kaçınılmaz olduğu, Avrupa’nın merkezde ve geri kalan insanlığın teferruat olduğuna dair yaklaşımlar,  hep Batıda dillendirildi. İnsanlığı Batı ve diğerleri şeklinde karşıt  iki kategoriye ayıran, insanlık ve batı arasında bir çatışmanın kaçınılmaz olduğunu  iddia eden medeniyetler arası çatışma tezi  ırkçı bir ideoloji olarak gene Batıda üretildi.

Yirminci yüzyılın en büyük  ırkçı uygulamalarından biri Batılılar tarafından Güney Afrika’da uygulandı. Sömürgecilik döneminde Güney Afrika’ya yerleşen  Avrupalı beyaz azınlık, insanlık tarihinde ırkçılığın  en kapsamlı ve sistematik uygulamasını gerçekleştirdiler. Yüzde beş beyaz azınlığın üstünlüğüne ve ayrıcalığına dayanan rejim,  Afrikalıları insan olarak kabul etmiyordu.Güney Afrika’da beyaz azınlık tarafından kurulan ırkçı sistem ve rejime Apartheid denilmektedir. Apartheid ırkçı rejimi, Afrikalılara sadece ve sadece beyazlara köle olma hakkını tanıyordu.Apartheid rejimi, insanlık tarihinde ırkçılığın devlet eliyle sistematik ve uzun süreli  olarak uygulandığı karanlık bir sayfa olarak hatırlanmaktadır. Beyaz Adam eliyle kurulan ve uygulanan  Apartheid ırkçı  rejimi, insanlığın ruhunu, aklını ve yüzünü karatmıştır ve  unutulmaz bir utanç pratiği olarak insanlık tarihindeki yerini almıştır.

İnsanlığın yüzünü ve ruhunu karartan Beyaz Adam’ın ırkçılığına karşı Siyah Adam, insanlığın yüzünü tekrar ağartmak ve yeniden  insanlığa dönmek için  çok anlamlı bir karşılık ve mücadele vermiştir. Güney Afrika’da yürütülen  insanlık mücadelesi  Nelson Mandela ile ete kemiğe bürünmüştür.Apartheid rejimin beyaz diktatörü Botha, insanlığın yüzünü karartırken siyah bir Güney Afrikalı olan Mandela,  insanlık onurunu  çiğnetmemek için insanlığın  yüzünü ağartan  özgürlük ve insanlığa doğru olan uzun yürüyüşünü  başlatmış ve büyük bir mücadele vermiştir. İnsanlık onurunu ve özgürlüğü için mücadele etmenin bedeli her yerde ağır olduğu gibi, Güney Afrika’da da ağırdı. Mandela, hayatının yirmi yılını Robben Adası’nda yalnız bir tutsak olarak geçirmek zorunda kalmıştır. Mandela’ya göre insanlar, inançlarından dolayı hapse atılmayı ve  işkenceye  uğramayı sonuçlarından bağımsız olarak bir görev bilmelidirler. Mandela’nın  tutsaklığı ve Afrikalıların ırkçı beyaz Avrupalılara kaşı vermiş olduğu mücadele,  dünyanın ve insanlığın  dikkatinin Güney Afrika’ya çevrilmesine neden olmuştur. İçte verilen mücadele ve uluslararası baskılar sonucu, Mandela 11 Şubat 1990 tarihinde serbest bırakılmıştır. Mandela’nın serbest bırakılması,  beyaz ırkçı sistemin sonu anlamına gelmekteydi.  Mandela, Apartheid rejim sonrası  kurulan yeni yönetimin ilk devlet başkanı oldu.Nobel Barış ödülünün sahibi olan Mandela, sadece ırkçılık yüzünden çekilen acıların sembolü olmanın ötesinde umudun, onarmanın ve yeniden başlamanın sembolü olarak kalmayı başardı.

Beyaz ırkçılık, Güney Afrika’ya   her açıdan  yıkım, acı, yoksulluk ve sefalet bıraktı. İnsanlar, yaşadıklarından dolayı öfkeli ve doluydular. Mandela,  tahammül ve öfke sınırlarını aşmış, sadece intikamın egemen olduğu  bir topluma çok  önemli bir şey öğretti.Mandela, insanlara intikam almayı değil, affetmeyi ve birbirlerini iyileştirmeyi öğretti. Irkçılığın açtığı yaraların iyileştirilmesi ve acıların onarılması,  siyah-beyaz ayrımı yapmadan herkesin kendi karanlık ve kirli geçmişiyle yüzleşmesini, kendi hakikatini toplumsal bir hakikate dönüştürmeyi, bireysel ve toplumsal adalet arayışının ve ihtiyacının hep birlikte gerçekleştirilmesini   hepimize öğretti. Mandela, sahici anlamda affetmenin, hakikate ve adalete  götüren bir tecrübe olduğunu insanlığa  realite düzeyinde göstermeyi başardı.

Irkçılık, insanı ve insanlığı parçalayan ve yok eden bir zehirdir. Irkçılık, sanıldığı gibi hiç giderilmeyen bir çocukluk hastalığı da değildir. Irkçılık, bir varoluşsal sapkınlıktır. Varoluşsal bir sapkınlık olarak ırkçılık, insanları birbirine yabancılaştırmakta be düşmanlaştırmaktadır. Irkçılığın en tehlikeli tarafı, insana insanlığa ait olduğunu unutturmasıdır. Mandela, ırkçılığın  bu yabancılaştırmasına karşı hepimize şu doğal gerçeği hatırlatmışır: İnsanlık bir ailedir ve bütün insanlar bu ailenin mensuplarıdır. İnsan olarak insanlığa olan  aidiyetimizi bize hatırlatan  Mandela,  doksan beş yıllık hayat hikayesini  insanlığa ait bir insan olarak tamamlamayı başarmıştır. Mandela, insan onurunun ırkçılığı yenmesinin sembolü olarak insanlık ailesi tarafından sahiplenilmektedir.

İnsanlık ailesinin gerçek bir üyesi olan Manela, hayatı boyunca  bütün insanların barış içinde  eşit haklara ve fırsatlara sahip olduğu özgür, çoğulcu ve demokratik bir toplum  içinde yaşama idealinin peşinde olmuştur. Mandela için uğrunda yaşanacak ve ölünecek tek ideal, özgür ve  onurlu insanlar olarak farklılıklarımızı  koruyarak barış içinde insanlık ailesinin bir mensubu olarak yaşamaktır. Mandela’nın bu ideali  kendi ülkesi olan Güney Afrika’da gerçekleşmediği gibi, dünyada da gerçekleşmiş değildir. Mandela, insan onurunu ve özgürlüğünü çiğnetmemek  için yapmış olduğu uzun yürüyüşünü kendi  doksan beş yıllık hikayesinde tamamladı, ama insanlığın barışa, özgürlüğe ve adalete olan uzun ince yoldaki yürüyüşü ise devam etmektedir.

Bu Yazıyı Paylaşın

BU YAZARIN DİĞER YAZILARI

YAZAR PROFİLİ

SON YAZILAR

bizi takip edin
sosyal medya hesaplarımız

0BeğenenlerBeğen
0TakipçilerTakip Et
1,714TakipçilerTakip Et