Fatih Altaylı saldırgan bir dile ve kişiliğe sahip. Sözleriyle çoğu zaman kantarın topuzunu kaçırmakta. Geçmişinde suç teşkil etme ihtimali kuvvetli birçok olay var. İkisini hatırlayalım. Altaylı 28 Şubat döneminde çok azgındı. Başörtülü kadınlara düpedüz “fahişe” diyerek hakaret etti ve çirkin cinsel imalarda bulundu. Hayatında yer vermiş olduğu bir kadını beyzbol sopasıyla öldüresiye dövdü. Her ki olayda da başına bir şey gelmedi. İlkinde egemen güçlerin yargı sistemi Altaylı’ya hiç dokunmadı. İkicisinde yargıya hâkim olan FETÖ’cüler Altaylı’yı cezalandırılmaktan uzak tuttu.
Bununla beraber hukuki süreçlerde bir kişiyi değerlendirmeye tabi tutarken engizisyon mantığıyla hareket etmemek ve kişinin tüm hayatını değil belli bir andaki suç olduğu iddia edilen davranışını yargılamak lazım. Bu yüzden Altaylı her ne kadar benim gözümde karakteri problemli ve kriminal eğilimli biri ise de bir mahkeme tarafından mahkûm edilmiş olmadığı için hukuken masum. Ancak, Altaylı şimdi cumhurbaşkanını tehditten ceza yedi. Sebebi bir programda Erdoğan’ı padişaha benzetmesi ve bazı padişahların halk tarafından devrildiğini ve öldürüldüğünü söylemesi. Bu sözler, geçmişi darbelerle dolu olan bir ülkede sarf edildiği için, problemli. Aynı zamanda kategorik muhalif anlayışı da çok iyi yansıtmakta. Bu kafadakiler için mühim olan Erdoğan’dan her ne şekilde ve her ne pahasına olursa olsun kurtulmak. Erdoğan’a bir darbe yapılsa Altaylı alkış tutacakların en başında gelecektir. Oysa, yapılması gereken şey, darbe imalarında bulunmak değil, seçmen kitlelerini Erdoğan’ı göndermeye ikna etmek ve seçimi kazanmaktır.
Bununla beraber Altaylı’nın çirkin ve tehditkâr sözlerine başka sözlerle cevaplar vermek mümkün. Her şeyden önce, Altaylı’ya Erdoğan’ın bir hanedan mensubu olduğu için değil seçim kazandığı için iktidara gelmiş olduğu hatırlatılabilir. İkincisi, darbelerin halk tarafından değil daha ziyade zinde güçler tarafından yapıldığı gerçeği dile getirilebilir. Üçüncüsü, darbecilerin her durumda başarılı olamadığına ve bazen darbeciliğin bedelini çok ağır biçimde ödemek zorunda kaldığına dikkat çekilebilir. Bu çerçevede, Talat Aydemir’in 1962 ve 1963’teki darbe girişimlerinden sonra idam edilmesinden ve 15 Temmuz 2016’da FETÖ’nün başına gelenlerden söz edilebilir. Altaylı’nın çirkin ve şımarık sözlerine bu şekilde cevap verilmesi ve ceza davasına muhatap kılınmaması çok daha yerinde olurdu.
Ancak, bu olay hem Altaylı hem de onu savunanlara yönelik olarak bir samimiyet testini de gündeme getirmekte. Altaylı’ya sormak lazım; kendisi diktatörlere gerçekten, prensip olarak ve toptan karşı mı? Karşıysa Türkiye Cumhuriyeti tarihindeki diktatörler için ne düşünüyor? Onları eleştiriyor mu yoksa kutsuyor mu? Bunca yıllık yazı ve ekran hayatında bu diktatörlere karşı oluşunu hiç dile getirdi mi? Yoksa seçilmiş liderleri diktatör olarak görürken kendi kendisini bulunduğu makama tayin edenleri diktatör olarak görmüyor mu? O diktatörlere karşı bir halk hareketini nasıl karşılardı? Alkışlar mıydı lanetler miydi?
Altaylı’nın hararetli savunucularına yönelik olarak da benzer sorular sorulabilir. Bütün diktatörlere kategorik olarak mı karşılar yoksa bazı diktatörlere pozitif ayrımcılık mı yapıyorlar? Sevdikleri diktatörleri diktatör olarak görmüyorlar mı? 5816 sayılı kanunla yargılanan, hayatları mahvedilen, çeşitli cezalara çarptırılanlara ne diyorlar? Bu kanunu hukuk devleti, hukukun hakimiyeti ve insan hak ve özgürlükleri açısından nasıl değerlendiriyorlar? Bu kanunun iptalini istiyorlar mı istemiyorlar mı? Altaylı’nın maruz bırakıldığına bezer bir muamele şu günlerde Furkan Bölükbaşı’na yapılıyor. O da haksız ve gereksiz yere hapishanede. Bu vaka için de bir itiraz sesi yükselttiler mi?
Altaylı’nın cumhurbaşkanını tehditten mahkûm edilmesi yanlış. Zor da olsa söyledikleri ifade özgürlüğü içinde görülebilir. Ancak, bu onun edepli ve makul bir insan ve gazeteci olduğunu göstermez.
