Gündelik hayatta pek çoğumuzun diline az ya da çok pelesenk olmuş kötü lafları vardır. Bu nedenle mesela güzel insan rahmetli Erdoğan Beyazıt’ı hayırla yadederim en galiz küfrü “Serseri!” idi.
İnsanların maçlarda ettikleri küfürleri çoğu kez eğitim ve sosyo-ekonomik yapıya bağlayanlar olur halbuki bugün 3 büyük kulübün tribünlerine girebilmek hele hele kombine alabilmek için ekonomik durumunuzun fazlasıyla iyi olması gerekiyor.
***
Geçen yıllarda saha olaylarına karışan ve gözaltına alınan pek çok ismin iş adamı, doktor, avukat vb. üst düzey meslek sahipleri olduğunu gördük. Fenerbahçe-Beşiktaş maçında Şenol Güneş’e yapılan rezillikleri savunmak için basketbol maçında hem de saha kenarında kafaları sargılı bir şekilde çıkan bir grup beyefendinin (?) Türkiye’nin önde gelen şirketlerinde üst düzey yöneticiler oldukları ortaya çıkmıştı. Yani öyle okumamış yarı cahil, parasız pulsuz tipler hiç değillerdi.
Geçen yıllarda FETÖ terör örgütünün gizli dinlemelerle elde ettiği tapeleri topluma boca ettiği günlerde pek çok önemli ismin tapelerde bol bol küfürlü konuşmalarına şahit olmuştuk ve hep birlikte “Aaa çok ayıp! Hiç böyle konuşulur mu?” yapmıştık. Sanırsınız bunları söyleyenler hayatlarında hiç küfürlü konuşmamışlar.
Halbuki argo ve küfür hayatımızda sanılandan daha fazla yer tutuyor. Bizim oralarda “Küfür bile ağıza yakışmalı!” derler.
Kardeşim öğretmen olarak İç Anadolu’nun bir köyüne atanmıştı ve o köyde insanlar nokta ile virgül yerine çok ağır bir küfür kullanıyorlar. Bu küfrün kullanımı öylesine normal bir hal almış ki kimse rahatsızlık duymuyor ve içselleştirilmiş bir hal olmuş.
Kardeşimde köyün camisine yakın bir evde kalmakta ve namaz vakitlerinde de köyün erkekleri cami önünde toplanıp sohbet etmekte ve her lafın sonunda da malum küfür kullanılmaktadır. Bir gün kardeşimle birlikte köye gelen annem kapı önüne biriken köylülere “Ya ayıp olmuyor mu kapımızın önünde ve burada bayanlar varken ha bire küfür ediyorsunuz?” dediğinde köylüler “Valla çok Haklısın … Öğretmen hanım!” demişlerdi.
Tabii ki buradaki biraz abartılı bir durum ama biz toplum olarak çoğu kez tepkilerimizi maalesef küfrederek ortaya koyuyoruz. Sanırım dünyada küfür kelime haznesi bizim kadar geniş olan başka bir millet yoktur. İngilizcedeki malum meşhur ifadeyi biz Türkçeye çevirirken elli farklı şekilde tercüme edebiliyoruz. Dünyanın en çok kullanılan dili İngilizce bu açıdan çok fakir!..
Bizde küfrün bu denli fazla olmasının ana nedeni bence toplumumuzun genelde çoğu kez adam yerine konmamasından geliyor. Yetkili ve etkili kişiler ellerindeki güçle her fırsatta topluma tepeden baktığı için halkta bu ezikliğin yükünü ancak küfrederek ya da argo kelimeler kullanarak taşıyabiliyor.
***
Yıllarca önce bir çocuğumuz Beyazıt Öztürk’ün programına öğretmenlerinin çıkmasına izin vermeyen vali için “Kalıplarına tü…” demişti de sosyal medyada pek çok kimse çocukların aile terbiyesinden girip ahlaksızlıklarından çıkmışlardı.
Ne hikmetse küfür güçlüden geldiğinde kimse pek ses çıkar(a)mazken, kendilerini savunamayacakları ya da kamuoyu desteğinin olmadığı bir anda yakalanırsanız anında tefe konulursunuz. Ha, bu arada insan ettiği küfre de aslanlar gibi sahip çıkabilmeli…
Allah rahmet eylesin, Ankara’da komşumuz o kadar çok küfrederdi ki bir gün “Ya Hasan amca çok küfür ediyorsun. Hiç yakışıyor mu?” dediğimde “Evlat benimki küfür değil yürek soğutucu. Küfür etmesem milletin ağzını burnunu kırmam lazım…” demişti.
Terapi demiştiniz, alın size terapi…
Küfürsüz konuşanları da bu arada tebrik etmek gerek! Şimdiki nesil pek bilmez rahmetli Toktamış Ateş çok kibar ve sinkafsız konuşurdu ama eleştirirken her bir lafı halk ağzıyla ana avrat küfretmekten beterdi.
E onun kadar laf ustası ol(a)mayınca haliyle insanlar da küfürlü konuşuyor. Yanlış ama bu da bizim hallerimizden bir hal…
Karar, 12 Haziran 2019
