Bugün sevgililer gününü konuşuyor ve tartışıyoruz. Ancak sevgililer gününde sevgiyi konuşmama konusunda çok başarılı olduğumuzu bir kez daha ortaya koyuyoruz. Sevgililer Gününü bahane ederek aslında ideolojik kalıplarımızı, kendi yaşam tarzımızın diğerlerine üstünlüğünü ve önyargılarımızın tartışılmazlığını konuşuyoruz.
Sevgililer Gününün bir Hıristiyan yada eski bir pagan geleneğinden kaynaklandığı iddia edilerek bu günü kutlamamız gerektiğini ifade eden birçok yazı yazıldı.Sevgililer Günü diye bir günü kutlayıp kutlamamak bireylerin kendilerinin karar vereceği bir şeydir.Sevgililer Gününün nasıl başladığı konusunda görüşlerimiz çok farklı olabilir. Aslında orijin tartışması, kesin bir şekilde bitirilecek bir konu değildir.
Sevgililer Gününün orijini konusunda farklı rivayetler ileri sürülmesine söylenilen hikayelerde ilginç bir unsurun ortaya çıktığı görülmektedir. Askerlerine evlenmeyi yasaklayan imparatorun emrinin aksine bir papaz, gizli olarak gençlerin nikahını kıymaya devam eder.Bu din adamı, imparator tarafından ağır bir şekilde cezalandırılır. Bu hikayenin tarihsel olarak doğru olup olmadığını bilmiyoruz. Ancak bu hikayenin sevgililer gününün doğuşuna kaynaklık ettiği söylenmektedir.
Bu hikayede göze çarpan çok önemli bir unsur vardır. Dışarıdan bir güç bireyler arasındaki en özel ilişkiye kısıtlama ve yasaklama getirmeye çalışmaktadır. Bazı insanlarda cezalandırılma pahasına bu yasağa uymamakta ve ilişkilerini kendileri tanzim etmeye devam etmektedirler. Sevgililer Günü, aslında kadın ve erkek arasındaki ilişkileri tanzim etmeyi, düzenlemeyi ve kontrol etmeyi kendi hakkı olarak gören siyasi otoriteye karşı bir tepki olarak düşünebiliriz.Sevgililer Günü kutlamakla insanlar, aslında imparatora bize karışma demektedirler.
Sevgiye müdahale edilemeyeceği, kadın ve erkeğin ilişkilerinin nasıl olması gerektiği konusundaki kararın kendilerine ait olduğunu öğrenmemiz gerekmektedir. Ancak bugün sevgiye müdahale ettiğimiz gibi Sevgililer Gününün nasıl kutlanacağına da müdahale ediyoruz.
Sevgiye müdahale, bireye müdahale etmektir. Sevgiye müdahale etmek, bütün bireysel özgürlüklere müdahalenin önünü açan bir girişimdir. Kolektivizm, sevgililer gününe çok ucuz eleştiriler yönelterek bireysel özgürlüklerimize müdahaleyi meşrulaştırmaktadır. Kolektivizm, bugünlerde sevgililer gününün vahşi kapitalizmin bir icadı olduğunu ve bu günün bireylerin tüketim hırslarını kamçılama aracı olmaktan başka bir şeye yaramadığı klişesini tekrar etmektedir. Başka bir ifade ile kolektivism, bireyin duygusal ve ekonomik davranışı konusunda ne yapıp yapmaması gerektiğine dair yaklaşımını dayatmaktadır.Kolektivizmin hedeflediği bireyin ekonomik özgürlüğüdür. Tüketim eleştirisi üzerinden ekonomik hayatın kontrol altında tutulması fikri inceden inceye işlenmektedir.
Sevgililer Gününde değişik yaşam tarzları kendilerini görünür kılmaktadırlar.Sevgililer gününü kutlayanların yoz bir tutum içinde oldukları, sevgililer gününü kutlamayanların sevginin bir metaya dönüşmesine karşı çıktıkları değişik kesimlerce ifade edilmektedir. Yaşam tarzlarımız birbirlerine üstün değildirler. Sevgililer gününü kendilerince kutlayanlar yoz olmadığı gibi, sevgililer gününde hiçbir şey yapmayanlar da sevgiyi en üst düzeyde yaşayan kimseler değildirler. Burada önemli olan şey sevgililer günü dahil her günü, bireyin kendince yaşamasıdır.
Kolektivism, bireye müdahale ederek, onu önemsizleştirmek ve değersizleştirmek suretiyle onun yerine kendi kolektif putlarını ikame eder. Bireyin en özel tecrübesi olan sevgiyi özel ve ona ait olmaktan çıkarmak için kolektivism, çok yaldızlı söylemlerle bireye müdahale etmeye çalışır. Sevginin en temel karakteristiği, dışarıdan hiçbir müdahale olmadan tamamen bireylerin kendi tecrübeleri sonucunda ortaya çıkan bir hal olmasıdır. Herhangi bir müdahale, sevginin sevgi dışında her şey olması demektir. Sevgi konusunda öğrenilecek en önemli şey, sevgiye müdahale etmemektir. Sevgiye müdahale etmemek kadar, Sevgililer Gününe de müdahale edilmemelidir.
14.02.2011
