Bugünkü Hürriyet’te (12 Kasım 2009) Ertuğrul Özkök’ün yazısına “Bu da benim ilerleme Raporum” başlığını çektiğini görünce sevindim. Ama yazıyı okuyunca erken sevindiğimi anladım. Başlık bende Özkök’ün kendi hayatında ve hayat görüşünde vuku bulan ilerlemeler hakkında bilgi vereceği, hatta utangaç da olsa bazı itiraflarda bulunacağı kanaatini ve umudunu uyandırmıştı. Meğer onun derdi AB’nin Türkiye hakkında hazırladığı raporun bir benzerini şahsen hükümet üzerinde hazırlamakmış.
Hükümet hakkında bir rapor hazırlamak hakkı. Ama Özkök’ün bir şahsi ilerleme raporu hazırlamasına da gereksinim var. Bu raporda sanırım şu sorulara yanıt arayabilir:
Hala darbecilere sempati duyuyor mu?
Evren’in “sevimli bir ihtiyar” olduğunu düşünmeye devam ediyor mu?
Ergenekon Davası’nın hayali temellere oturan bir dava olduğu tezinde ısrarlı mı?
Bunca yaşananlardan sonra “411 el kaosa mı kalktı” başlığından utanç veya pişmanlık duyuyor mu?
Gazetesini ihbar ve linç kampanyalarından arındırmaya niyeti var mı?
Grubunun basında sağlamak istediği tekelleşmenin bazın özgürlüğüne katkısı olacağına inanıyor mu?
İlgili bir yazısına gelen eleştirilerden sonra Muğlalı kışlasının karşısına anıt yapılmasının mı yoksa kışlaya o adın verilmesinin mi yanlış ve provokatif olduğuna inanıyor?
Sorular artırılabilir. Kesin olan Ertuğrul Özkök’ün kişisel gelişim raporlarına da biraz vakit harcaması gerektiği. Yoksa bunu başkaları yapacak, haberi olsun!
