Çok şükür Türkiye’de kolayca parti kapatma devri geride kaldı. AK Parti hükümetlerinin başını çektiği reformlar bu konuda epeyce mesafe almamızı sağladı ve ülkenin kabir sayısı devamlı artan bir partiler mezarlığı olma görüntüsünü zayıflattı. Bununla beraber şu sıralarda belki parti kapatma kadar ağır sonuçları olabilecek bir potansiyel gelişmeyi tartışıyoruz: Bazı HDP’li milletvekillerinin dokunulmazlıklarının kaldırılması ve teröre destek vermekten yargılanması.
HDP’nin hızla PKK yörüngesinden çıkmasını hiç beklemedim ama parçası olduğu Kürt hareketi içinde ağırlığının gitgide artmasını ve sonunda sözün Kürt siyasetçilere ait olmasını temenni ettim. Bu yüzden partinin barajı aşmasını memnuniyetle karşıladım. Siyasetin silahları yavaş yavaş geriye iteceğini düşündüm, umdum.
Ne yazık ki böyle düşünenlerin, bekleyenlerin tamamı yanıldı. HDP’nin güçlü bir parti olarak Meclis’e girmesi PKK’yı siyasete itmek yerine siyasetten uzaklaştırdı. Cemaat içine gömülü OY’nın HSYK’yı da kontrol altına alarak saadet zincirini tamamladıktan sonra iyice zıvanadan çıkması gibi PKK da HDP’nin Meclis’e girmesiyle sanki halk savaşının tüm şartlarının tamamlandığını düşündü ve şiddeti tırmandırdı. Kır savaşını şehre taşımaya, kendi lisanıyla “gerilla savaşı”nı “halk savaşı”na çevirmeye teşebbüs etti.
Bu süreçte HDP’li politikacılar iyi sınav veremedi. Ne dilleri özenliydi ne de çizgileri demokratik siyasete uygundu. Bu yanlışlar zinciri kısmen PKK baskısının eseriydi ama kısmen de HDP kurmaylarının kendi tercihleriydi. Bu yüzden HDP Kürtlere T. Erdoğan ile savaşta müttefik diye bakan bir grup uçuk aydın dışındaki geniş Kürt dışı toplum kesimlerinde nefret kazandı. Aslında Kürtler arasında da benzer bir şey vuku budu. Kimi Kürt seçmenler HDP’den uzaklaştı. Sanıyorum 1 Kasım seçimleriyle bir işareti görülen bu gelişme hâlen devam ediyor.
Buna rağmen HDP milletvekillerinin dokunulmazlığının kaldırılmasının doğru olduğunu düşünmüyorum. Öfkeli lisan eninde sonunda HDP’lileri yorar. Söz aşırılıklarına başka sözlerle cevap verilebilir. HDP’liler Meclis’te daha sakin ve kapsayıcı bir diyaloga davet ve teşvik edilebilir. Seçimler yaklaştıkça HDP genel seçmen baskısını da üstünde hisseder. Bütün bu faktörlerin tesiriyle Parti daha iyi –yumuşak, şiddeti dışlayan, en azından övmeyen, siyaseti öne çıkaran- bir söyleme yönelebilir. Tersinden bakarsak söylediğimin önemi daha iyi anlaşılır. HDP’li vekillleri densiz sözlerinden dolayı yargılamak ve milletvekilliklerini düşürmek neye yarayacak? HDP tabanını yumuşatacak mı sertleştirecek mi?
Yazması zor ama yine de dile getirmek istediğim, yukardaki konuyla alâkalı bir başka olay var: Ankara bombacısı teröristin ailesine yapılan taziye ziyareti. Bir HDP milletvekili de taziyeye gitti ve şimdi onunla ilgili dokunulmazlık tartışmalarında devamlı bu nokta vurgulanıyor. Teröristin Ankara’yı vahşice kana bulamış olması hakikaten bu konuda sakin olmayı ve sağlıklı düşünmeyi zorlaştırıyor. Ancak, taziye ziyaretinin de fazla abartılmaması ve dillere dolandırılmaması gerektiğini düşünüyorum.Ziyaret ölene değil ailesine yapılıyor. Aile için “çocuk” ne yapmış olursa olsun çocuktur. Aileyi ziyaret insanî bir jest. Kaldı ki hangi aile çocuğunu –eğer gerekliyse- tam olarak kontrol edebilir? Bu aile de çocuğunu yıllarca önce PKK’ya kaptırmış, kurtarmak için çabalamış, başaramamış ve onu yıllarca görememiş. Çocukları kâtil de olsa terörist de olsa onu gömmek ve dinî-kültürel vecibeleri yerine getirmek görevleri. Yakınları da ne olursa olsun bir ziyaret gerçekleştirmeyi manevî görev addetmekte. Ziyareti dile dolamak yerine görmezden gelmek, unutmak en iyisi.
Sarf ettikleri densiz ve saçma sözlere dayanarak HDP milletvekillerinin dokunulmazlıklarını kaldırmaya çok istekli olmamakta fayda var.
Yeni Yüzyıl, 10.03.2016
http://www.gazeteyeniyuzyil.com/makale/hdpliler-ve-dokunulmazlik-1609
