Belirsizlik her zaman demokrasi düşmanlarının işine yarar.Taraf’ın malum belgeyi yayınlayışının üstünden günler geçti.
Hâlâ ortada en ufak bir doyurucu açıklama yok. Ve bu belirsizliği fırsat bilen bir koro ilk günlerin şaşkınlığını attıktan sonra yavaş yavaş sesini yükseltmeye başladı: “Sahte belgeyle orduya karşı provokasyon yapılıyor.”
Oysa eğer bu belge sahteyse, sahtekârların amacının orduyu değil, demokratik güçleri provoke etmek ve Ergenekon Davası’na darbe vurmak olduğu o kadar açık ki…
Ergenekon’u çökertmek için bundan ala komplo olur mu?
Bence Sayın Başbuğ’un da “Eğer belge sahteyse, yapacağımızı o zaman görürsünüz” lafını bu açıdan yeniden değerlendirmesinde yarar var.
***
Önümüzdeki belgenin sahte çıkması ihtimali -teorik olarak- her zaman vardır. Dolayısıyla belgenin gerçek olduğu kesin olarak ortaya çıkmadan kesin suçlamalarda bulunmayalım.
Ama doğruluğu konusunda kanaatimizi pekiştiren işaretlerin her geçen gün arttığını da belirtmeden geçmeyelim.
Bir kere, belgenin yayınlanmasından bu yana Genelkurmay’dan yapılan açıklamaların ikna edici olmaktan ziyade kuşkuları artırıcı etki yaratması… Kullanılan flu üslup, “yoktur” diyemeyip “kanaat oluştu” gibi ifadeler kullanılması… Askeri savcılığın daha belge gelmeden “Genelkurmay’da hazırlanmadığı anlaşılmıştır” diye açıklama yapması… Bütün bunlara Genelkurmay’ın şimdiye kadar inkâr ettiği birçok belgenin daha sonra gerçek çıktığını da eklersek belgenin doğru olma ihtimalinin ağır bastığını düşünmemiz normaldir.
Öte yandan, Taraf’a demeç veren bir emekli orgeneralin ‘İlker’i daha Kara Kuvvetleri Komutanı iken bu ekip konusunda uyarmıştım. Bu belgenin çalışması Ocak 2009’da başladı’ sözlerinin şimdiye kadar Genelkurmay Başkanlığı tarafından yalanlanmayışı; Başbuğ’un, ‘Ben böyle bir görüşme yapmadım, uyarı almadım’ dememesi garip değil mi?
Bilindiği gibi, belgenin ele geçirildiği avukatlık bürosunun sahibi olan ve şu anda Ergenekon tutuklusu bulunan Av. Serdar Öztürk, bürosunda böyle bir belge bulunmadığını, ortadaki belgenin sahte olduğunu iddia etmişti. Şimdi duyuyoruz ki Avukat Öztürk Ergenekon savcıları hakkında belge sızdırmaktan dolayı suç duyurusunda bulunmuş. Peki bu biraz garip ve çelişkili bir durum değil mi? Öyle ya, Taraf’ın yayınladığı belge sahteyse, yani böyle bir belge yoksa yok olan bir şey nasıl sızdırılır?
Ve en son olarak, Albay Çiçek’in Ergenekon savcıları önünde ifade vermekten ve imza atmaktan kaçınışı/kaçırılışı yani apaçık ortada olan bu sivil yargı korkusu, kuşkularımızı artıran ve belgenin doğru olduğu yönündeki kanaatimizi pekiştiren bir gelişme oldu.
Peki bu kuşkular nasıl dağılacak?
Gerçeğe ulaşmak nasıl mümkün olacak?
Şu anda askeri yargının sakıncaları, demokrasiyle ve kanun önünde eşitlik ilkesiyle bağdaşmazlığı konusunda bilinen lafları tekrar edecek değilim. Bunlar elbette önemli ama ben şu anda çok daha pratik ve somut bir ihtiyaçtan söz edeceğim:
Eğer Genelkurmay kamuoyunu bu belgenin kendi içinde hazırlanmadığına inandırmak istiyorsa davanın sivil yargıda görülmesini özellikle istemelidir. Son olay, toplumun ordu hakkındaki duygu ve düşüncelerinde gerçek bir travma etkisi yaratmıştır. Ordunun “kendi adamlarını” adli yargıdan kaçırma çabası olarak görünebilecek her türlü girişim, bu travmayı artırır.
Bugün yetmiş milyon insan gözünü dikmiş bu olayın sonucunu bekliyor. Bu insanlar endişeli, kuşkulu ve hatta öfkeliler. Şimdiye kadar yaşanan tecrübeler yüzünden, askeri mahkeme tarafından yapılacak bir yargılama geniş kitlelerin gözünde gerçek bir “aklanma” olmayacaktır. Kafalara yerleşen korkunç şüphe silinmeyecektir.
Oysa Genelkurmay için, halkın vicdanında aklanmak mahkemede aklanmaktan çok daha önemlidir, daha doğrusu önemli olmak zorundadır.
“Orduyu yıpratma gayretlerinden” bu kadar çok yakınan komutanların, bizzat kendilerinin sebep olabilecekleri bu vahim ve kalıcı yıpranma konusunda dikkatli olmalarında fayda var.
Bugün, 19.07.2009
