Dün, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı’nın talebi üzerine, 6. Sulh Ceza Mahkemesi’nin kararıyla Zaman Gazetesi’ne kayyum atandı. Ondan birkaç saat önce de Kayseri merkezli Boydak Holding’in üç sahibi ve bir üst düzey yöneticisi gözaltına alındı. Neler oluyor?
Bazı kimseler ülkede olan biten her şeyi hukuk üzerinden açıklamaya çalışıyor. Hâlbuki olayların arkasında bir siyasî kavga yatıyor. Başka bir deyişle, seçilmiş demokratik iktidarla bürokrasi içinde yığınak yapmış gayri meşru bir yapılanma arasında kavga var. Bu yapılanma iktidara savaş açmış durumda. Her alanda uzantıları olmakla beraber elindeki en kullanışlı ve etkili araç hukuk. Kadroları içindeki hukukçuları kullanarak operasyonlar yapıyor. Uzaktan bakıldığında bu operasyonlar hukukun işletilmesi gibi görünüyor ama aslında yapılan siyasî. Hukuk sadece bir araç. İktidar da bu büyük kavgada hukukçulara ve hukuk yollarına başvuruyor. Sulh Ceza Mahkemeleri bürokratik örgüte karşı savaşta başı çekiyor.
AYM’nin Dündar-Gül kararı son gelişmelerin fitilini ateşledi. Zühtü Arslan Cemaatçi değil, LDT çevrelerinden bir akademisyen. Vicdanına uymayan bir şeyi asla yapmaz. Ancak, Arslan’ın pozisyonu ne olursa olsun Cemaat’in AYM’nde istediği kararı aldıracak güce sahip olduğu iddia ediliyor. Raportörlerin önemli bir bölümünün Cemaatçi olduğu da alenî bir sır. Birçok yazar ve siyasetçi AYM kararına saygı göstermek gerekir diyor. Elbette. Ama mesele hukuka ve hukukçuya saygı göstermekse kayyum atama kararlarını alanlar da hâkim. Bir mahkemenin kararına saygı gösterelim derken diğer bir mahkemenin kararına saygı göstermemek tipik bir çifte standartlılık olabilir.
Bu olaylar gösteriyor ki hukuk ile siyaset arasındaki ilişki birçoğumuzun sandığından farklı. Kanunları yapan, mahkemeleri kuran Parlamento siyasî bir organ. Kritik zamanlarda hukuk değil siyaset konuşuyor, öne geçiyor. Cemaat mahkemeler aracılığıyla iş bitirmeye çalıştığı her seferinde siyaset yapıyordu. Hükümet de zaten siyasî bir organ.
AYM kararı talihsiz şekilde meselenin özüne girdi. Sanıyorum hükümet açısından asıl rahatsız edici olan Dündar-Gül ikilisinin tahliye yolunun açılması değil yaptıklarının normalleştirilmesi. Bu bir bakıma malum haberdeki iddiaların doğru olduğunu söyleme anlamına geliyor. Şüphe yok ki AYM böyle bir şey yapamaz, yapmamalıdır. Yoksa Türkiye’yi teröre yardım eden ülke olarak gösterme ve uluslararası mahkemelerde yargılatma kazanına odun taşıdığını düşünenler çıkabilir.
Hükümet buna sessiz kalmadı. Cemaat’in malî destekçilerinden biri olduğuna inanılan o şirkete yönelik operasyon böylece gündeme geldi. Bir iddiaya göre bu operasyon eski Cumhurbaşkanı’na yönelik bir adım da ihtiva ediyor. Gül’ün sağ kolu sayılacak bir kişi AYM kararından birkaç gün önce Dündar’a gönderdiği bir mesajla adeta çıkacak kararın ipuçlarını vermişti. Buna dayanarak bu kararı Gül’ün aldırdığını düşünenler var.
Zaman’a yönelik operasyon da bu nitelikte. İktidar Cemaat’in her yargı operasyonunu önleyemese de karşı operasyonlarla cevap veriyor. Elindeki en büyük silah ise Cemaat’in iddianamelerde “terör örgütü” olarak nitelenmesi. Bu iç hukukta da uluslararası hukukta da kişileri kolayca hapse atmaktan mala mülke el koymaya kadar uzanan her tedbiri meşrulaştırıyor.
Ayrıca son günlerde etrafta Cemaat’in bahar aylarında iktidara karşı yeni bir hamle yapacağı haberleri dolaşıyor. Dündar hapisten çıktıktan sonra “40 günleri kaldı” diyen bir sosyal medya mesajı attı. Cemaat’in yurt dışına kaçan tanınmış bir gazetecisi “biletleri kesildi Mart’ta gidiyorlar” diye mesaj yayınladı. İstihbarat örgütlerinin elinde ne gibi bilgiler var bilmem ama gerçekten aynı anda Gezi’ye benzer isyanlar, PKK’nın Batı’da kitlesel şiddet eylemlerine girişmesi, DHKP-C gibi dar terör örgütlerinin yoğun saldırılar yapması gibi karma bir hamle gerçekleştirmek isteniyorsa hükümet de buna Zaman’ı Cemaaat’in elinden almak suretiyle mukabele etmek istemiş olabilir.
Anlaşılan birkaç hafta, bilemediniz birkaç ay içinde yeni, büyük olaylara şahit olacağız.
Yeni Yüzyıl, 05.03.2016
http://www.gazeteyeniyuzyil.com/makale/savasta-son-safha-1552
