Sevgili Nagehan;
Seninle henüz tanışamadık. Ama ben seni ilgiyle ve sevgiyle izliyorum. Keskin zekanla, fikri cesaretinle, polemik gücünle seni basının “geleceği olan” figürlerinden biri olarak görüyorum.
Aslında bugün başına gelenler, böyle düşünenin sadece ben olmadığımın da en iyi göstergesi.
Şu adi saldırganın böyle biri haline gelmesine neden olan cinsel travmalarını, cinsel kimlik ve cinsel işlev bozukluklarını incelemek benim işim değil; tedavisi imkansız bir iktidarsızlık sorunu mu, çaresiz bir abazanlık türü mü bilemem, en iyisi bunu uzmanlara bırakmak…
Ama bu “tür”ün sapık-ataklarının temel dürtüsünü söyleyebilirim.
En azından basında…
Bunların, biz kadınların vasat erkeklerin açtığı vasat fikir ortamlarında, onların izinden giderek var olmamıza, onları sürekli teyit ederek bir adım arkadan ilerlememize bir itirazları yoktur. Hatta bundan hoşnut bile olurlar; zira böylece kendilerini bir kez daha doğrulamış, kronik öz güvensizliklerini bir nebze dindirmiş olurlar. Kendilerini fevkalade “çağdaş ve eşitlikçi” hissetmeleri de cabası…
Ama o kadınlar, o vasat fikir ortamından çıkmaya; o fikir ortamına kafa tutmaya başladılar mı; onların hurdacı dükkanına benzeyen beyinlerini şöyle bir sarstılar mı, duydukları kin ve öfke inanılmazdır.
Bu ne cürettir böyle!
Bu ne haddini bilmezliktir!
İşte o zaman, beyin kıvrımlarında pusuya yatmış bekleyen testosteron birden bütün beyinlerini ele geçiriverir.
Böyle zamanlarda neler yapabileceklerine şaşar kalırsın.
En fazla sıkıştıkları noktada, sana “en zayıf” olduğunu sandıkları noktadan saldırırlar. En eciş bücüş olanlar bile sana “çirkin, yaşlı, şişko, sakil” diyerek canını acıtmaya çalışır. Eğer çirkin diyemeyecekleri kadar güzelsen o zaman da “orospu” demeye getirirler. Yani çıkış yoktur; çirkinliğin en büyük suçundur. Ama güzelliğin de öyle.
Saldırılar kimi zaman bıyık altı gülümsemelerle, kimi zaman seviyesiz imalarla, kimi zaman da şimdi sana yapıldığı gibi açık düşmanlık biçiminde gelir. Birçok kadın kendi deneyiyle bilir ki, fikir mücadelesinde karşı cephede yer alan bu tür erkeklerin hışmına uğramak için, genç ya da orta yaşlı; güzel ya da çirkin olman bir şey değiştirmez. Bu “tür”ün elinde her duruma yönelik silah mevcuttur.
En güçlü silahları “hafifmeşreplik” imalarıdır. Sürekli açığını kollar, en küçük bir fırsat yakaladılar mı saldırırlar. Bu imalardan korunmak için, bir erkekten on kat “mazbut” olman, hiçbir açık vermemen gerekir. Ama bu da kâr etmez. O kadar mazbut olursan, bu defa da “namus kumkuması” diye dalga geçerler…
Cinsiyetini sakınmadan ortaya koyarsan, kışkırtıcı olmakla eleştirilirsin, kadınlığını fazla gizlersen, bu defa da erkeksiliğinle alay edilir.
Genç ve bekârsan, koca bulmaya uğraştığını ima ederler. Genç değilsen, bu defa da evde kaldığın için hırçınlaştığını söylerler.
Bir zamanlar onlardan biri bana “mama” demişti, solcu genç kızları “liberalizmin kötü yoluna düşürdüğüm” için! Benzetmeye bakar mısın? Senin, “Kemalizm dini” için misyonerlik yapanlara pezevenk demek hiç aklına gelir mi? Ama onların aklına sadece bu gelir. Tepeleri attı mı, tek bir tema vardır cephaneliklerinde: fahişe, sürtük, orospu…
X x x
İşte bunlar böyledir güzelim.
Gazeteci olmak, aydın olmak, fikir üretmek zordur bu ülkede. Ama gördüğün gibi hem kadın olup hem de gazeteci, yazar ya da aydın olmak daha da zordur. Muarızların, fikirlerinle baş edemedikleri her noktada bedenine saldırır. Cinsiyetini her türlü provokasyona açık bir alan olarak yanında taşırsın hep. Elin yüreğinde, kimin ne zaman bu alana saldıracağını beklersin.
Başta yıpranacak, kırılacaksın. Ama yıllar geçtikçe sen de bu “tür”e alışacak, basın denen bu cangılda onlarla birlikte ama onlara dokunmadan yaşamayı öğreneceksin.
Bu arada yapmaman gereken tek şey, “çirkefi üzerine sıçratmamak” için dilini ve kalemini tutmak; kendini sansür etmektir.
Çünkü onların tek istedikleri de budur.
Bugün, 11.11.2011
