Türkiye muhalefetinin son üç senedir ana stratejisi sahada kaybettikleri maçı, uluslararası güçlerin kendileri için diplomasi masasında kazanması üzerine kuruldu.
Gezi olayları ile başlayan, 17-25 Aralık ile devam eden süreçte, “merkez medya” yazarlarının, muhalif siyasetçilerin çoğu zaman şaşırtıcı düzeyde bir öz güvenle Batı başkentlerine çağrıda bulundu. NATO’yu ve AB’yi göreve çağıran ve Türkiye’nin iç siyasi dengelerine müdahale isteyenler, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın Lahey’de uluslararası mahkemelerde yargılanacağını iddia edenlerin yanında “makul” bile kalıyordu.
Türkiye’nin bölgesel politikalarından duyulan hoşnutsuzluk ile bazı Batı başkentleri bu kampanyaya örtülü destek bile verdi. New York Times gazetesinin hemen her ay yayınladığı, Türkiye konusunda bilgilerini kat be kat aşan bir cahil cesareti ile kaleme alınan baş yazılarında NATO’nun seçimlerden önce eyleme geçmesi gerektiği savunuldu. Bazı AB teknokratları Türkiye-AB ilişkilerine ortak çıkar perspektifinden ziyade, neredeyse Gülen cemaatinin avukatlığı penceresinden baktı. Türkiye ağır bir uluslararası kuşatma ile karşı karşıya kaldı bu son üç senede. Uluslararası medya bu kampanyanın en görünür sözcüsü oldu. Erdoğan “şeytanlaştırıldı”, Türkiye’ye yönelik küstah bir nefret dili ana yayın çizgisi olarak benimsendi.
2012 yılına kadar model ülke olarak görünen Türkiye’nin, birden bire şeytanlaştırılması elbette bir tesadüf değildi, gerekçesi de duygusallıktan ve ideolojiden ziyade real politikadan kaynaklanıyordu.
Aynı real politik kaygılar, G20 zirvesinde Cumhurbaşkanı Erdoğan ile dünyanın en büyük 20 ekonomisinin liderlerinin samimi pozlarını da belirleyen unsur oldu. ABD’nin Türkiye’nin üzerini çizdiği, ABD Başkanı Obama’nın Cumhurbaşkanı Erdoğan ile mesafe koyduğu yorumları, bu hafta sonu itibari ile hükümsüz kılındı.
Türkiye’de hükümete karşı oluşan eklektik muhalefeti bir proxy (vekalet) savaşının unsuru olarak kullanan güçler, 1 Kasım sonrası oluşan yeni durum karşısında politikalarını güncelledi.
“Türkiye’ye rağmen, Türkiye için” mottosunu benimseyen bazı muhalif çevreler bu yeni resim karşısında memnuniyetsizliklerini saklamasalar da, bu Türkiye için hem kısa vadede hem de uzun vadede son derece olumlu bir gelişme.
Dengelerin yeniden belirlendiği bir bölgede, Türkiye’nin bölgesel aktörlüğüne güç katan en mühim unsur istikrarlı bir güçlü hükümet şansını tekrar yakalamış olması.
Yeni bir dünya düzeni kurulurken, Türkiye büyük bir toplumsal destek ile yerini alıyor.
G20 zirvesinden gelen fotoğraflar ise bunu tescilliyor.
Türkiye, 16.11.2015
