Chomsky ABD’li, Habermas ise Alman bir akademisyen. Her ikisi de Türkiye’de gayet meşhur. Sadece sol çevrelerde değil solun fikir ve söylem hegemonyasına teslim olmuş dindar muhafazakâr ve İslâmcı çevrelerde de çokrevaçtalar. Seküler sosyalist sol, ne zaman bir atak yapmaya kalksa, onların isminden yararlanır. Son örnek geçenlerde yayınlanan gayri âdil, PKK terörünü görmezden gelen, gerçeği çarpıtan bildirideki imzaları.
Chomsky çalışmalarıyla özellikle dil felsefesine katkıda bulundu. Dil çalışanların gitmesi gereken biri olduğunu akademik camiada hemen hemen herkes kabul eder. Habermas’ın durumu karışık. Bilim ve fikir dünyasına ciddiye almaya değer bir katkısı var mı, çok tartışılır. Buna karşın, sol ve solun etkisinde kalan sağ aydın çevrelerinde devamlı övülür. Meselâ Amerikan liberalleri Habermas’ı beğenir, çalışmalarına atıf yapar. Klasik liberaller ve anarko-kapitalistler ise Habermas’ı pekdikkate almaz. Bunu yapan az sayıdaki kişi de ona ağır, tahripkâr eleştiriler yöneltir.
Habermas sosyalizmi çökerten Kadife Devrim’den sonra kamusal alan ve iletişimsel eylem kavramları üzerinden tartışmalar yaptı. Son zamanlarda adeta bir liberal demokrasi teorisyeni gibi takdim edilmesine rağmen, teoriye katkısı yok denecek kadar az ve ikincil. Anarko-kapitalist düşüncenin zamanımızdaki önemli isimlerinden -yine Alman asıllı- Hans-Hermann Hoppe bir sohbetimizde hayattaki en büyük şansının Habermas’ın asistanlığından kurtulmak olduğunu söyledi. Doktorasından sonra Almanya’dan ayrılıp ABD’ye gittiğini, yıllarca M. Rothbard ile çalıştığını ve sosyalist solun mütehakkim fakat arkaik düşünce dünyasından bu sayede kurtulduğunu anlattı.
Yüksek tahsil hayatının her seviyesinde yoğun Marksist sosyalist endoktrinasyona maruz bırakılmış biri olarak Hoppe’nin ne demek istediğini çok iyi anlıyorum. Bu tür isimler çoğu zaman hayalî, hayatta karşılığı olmayan, bundan dolayı da anlaşılmayacak ölçüde soyut, karmaşık ve uçuk teoriler geliştirmeye teşnedir. Liberallerin üçüncü, dördüncü derecede önemli veya tümden ehemmiyetsiz saydığı konuları dünyanın en önemli meseleleriymiş gibi görürler ve onlar üzerine ciltler dolusu kitap yazarlar.
Gerek Chomsky gerekse Habermas, akademik çizgileri ve performansları bir yana, açık suçlara manen ortak oldu. Chomsky Kamboçya’da sosyalist katil Pol Pot’un -Kızıl Kmerlerin- katliamlarına destek verdi. Sonraki yıllarda katliamlarla ilgili kesin bilgiler ortaya çıkmasına rağmen görüşlerini revize etmedi ve vahşete manevî destek sağladığı için özür dilemedi.Habermas gençlik yıllarında Genç Naziler Teşkilâtı’nda yer aldı. Çok küçük yaşta olduğu için bu bir kabahat sayılmazdı. Sonra ortodoks sosyalizme demir attı. Sosyalist bir fikir adamı olarak kapitalizm hakkında yaptığı tüm tespitler ve tahliller boşa çıktı. 1970’lerde kitaplarında kapitalizmin krizi olarak gördüğü ve sunduğu her şeyin sosyalizmin krizi olduğu çok geçmeden anlaşıldı. Aynı Habermas, 2000’lerin başlarında, Avrupa Parlamentosu’nda Nazi suçları gibi komünist suçların da araştırılması ve kınanması gündeme gelince buna şiddetle karşı çıkan blokta yer aldı. Komünist suçların Nazi suçlarıyla eş/benzer sayılmasını, kıyaslanmasını asla istemedi; soruşturmayı ve sembolik manevî cezalandırmayı önlemek için çaba sarf etti.
Engizisyoncu bir mantığa sahip değilim. İnsanları 40-50 yıl önce yaptıkları ve yazdıklarıyla yargılamaktan ziyade bugün ne dediklerine ve nerede durduklarına bakmayı tercih ederim. Netice itibariyle hepimiz bilgimiz ve tecrübemiz arttıkça değişiyoruz. Birçoğumuz bir zamanlar dile getirdiğimiz bazı görüşlere bugün şu veya bu derecede katılmıyor olabiliriz. Ancak, Chomsky ve Habermas’ın hatası, kabahati, yanıldıklarını asla kabul ve itiraf etmemiş, şiddete, vahşete sağladıkları manevî destek için özür dilememiş olmaları. Bu yüzden eleştirilmeyi hak ediyorlar.
Takım ruhuyla hareket eden Chomsky ve Habermas’ın PKK şiddetine, terörüne dolaylı da olsa onay vermesi beni hiç şaşırtmadı.
Yeni Yüzyıl, 26.01.2016
http://www.gazeteyeniyuzyil.com/makale/chomsky-ve-habermasin-sifreleri-1080
