Demokratik Toplum Kongresi’nin 14 maddelik sonuç bildirgesinden sonra DTK ve KCK yetkilileri kendilerine uzatılan mikrofonlara “devlet istemediklerini, iktidarı aştıklarını, bunların kötü bir şey olduğunu” söylediler.
En çarpıcı olan ise Cemil Bayık’ın “iktidarı talep etmedikleri” ile ilgili açıklamasıydı. Kendi kendime “iktidar daha nasıl olur” diye sormadan edemedim.
Siyasal söylemler, ideolojik argümanlar, bireysel-sosyal ilişkiler alanında, tarih, sanat, edebiyat hatta sokak düğünlerindeki şarkılarda bile onların ruhu ile yaşar, onların belirlediği iktidarı ve sınırlarını hissedersiniz. Nitekim Öcalan’ın hemen her alanda en azından çerçevesini çizdiği bir şeyler vardır. Bunlar kadın, tarih, sanat, doğa, insan gibi hemen her alanı kapsar.
Ve iktidarın anahtarları da orada başlar.
PKK ruhunu yansıtmayan sanat sistem sanatıdır! Şarkıcısı satılmıştır, ressamı modern kapitalizme teslim olmuştur, siyasetçi yine öyledir… Nitekim ortalama her PKK’ye yakın Kürd neredeyse Kürdlerin diriliş tarihini PKK’nin ilanı ile başlatır, öncesi ile ilgili ne Kürd edebiyatı, ne sanatı, ne de sosyolojisi mevcuttur! Doğal olarak yaratılan tarih PKK tarihidir, yaratılan sanat PKK sanatıdır. Edebiyat ve ideoloji de öyle. Mesele olmasında değildir; mesele bunların egemen olmasıdır, çoğulcu olmamasıdır. İktidarın anahtarları da orada başlıyor zaten bu nedenle iktidar gibi bir derdimiz yok demek gerçekçi değildir.
Bir gecede bir karar ile daha önceki en radikal kararlar veya politik söylem değiştiğinde buna uyum süreci bir haftadan fazla sürmez. “Yahu öncekine ne oldu” gibi bir soru kimsenin aklına gelmez! Gelse bile muhtemelen o kişi kendisini sorgulamalıdır. Süreci okuyamıyordur, PKK’yi anlayamamıştır. Bu nedenle “Ben nerede hata yaptım” diye kendisine sormalıdır. Bu konudaki okumalarını çoğaltmalı, kendisini düzeltmek için Öcalan’ın zamanında yazdığı “kişilik çözümlemeleri” serilerine bakmalıdır. Orada kendisine uygun hatayı bulup düzeltmeli ve kendisini eğitmelidir!
Bu iktidara rağmen iktidar istemiyoruz demeyi anlamaya çalışıyorum, hatta bazen Demirtaş’a haksızlık mı yapıyorum diye bile düşünüyorum: Çünkü böyle bir iktidara karşı durmak alternatif geliştirmek gerçekten kendini, emeğini siyaset hakkını bir çırpıda silmek gibi bir şey. IŞİD’in veya devletin yapamadığının bir gecede başına gelebilmesi çok mümkün.
Bayık, “iktidar gibi bir derdimiz yok” dese de, kimseyle paylaşamayacaklarını KCK sözleşmesi ile hiçbir tereddüde yer bırakmadan örgütlü örgütsüz her yaşayan Kürde ilan etmiş oldukları bir iktidar alanı ve onunla ilgili süren bir kavga var.
PKK’nin belirgin bir iktidar alanı mevcut. Bu ruha uygun olmayan bir söylemin, eserin, sanatın hayat bulma şansı çok az.
Aykırı olanlar ise sisteme, devlete, modern kapitalizme ait!
